Wśród kosmicznych "widokówek" ta jest jedną z najbardziej znanych. Charakterystyczna mgławica "Koński Łeb" w konstelacji Oriona stała się celem mojego teleskopu w najzimniejszą noc zimy 2020/2021.
Pas Oriona. Czy jest tu ktoś kto nie zna tego układu trzech gwiazd?
Jeden z najbardziej rozpoznawalnych asteryzmów nocnego nieba, przecinających pod lekkim skosem konstelację zimowego łowcy, skrywa w sobie przepiękny kompleks mgławicowy. Jest położony zaraz poniżej gwiazdy Alnitak, najbardziej wysuniętej na wschód gwiazdy Pasa Oriona i jest częścią znacznie większego Zespołu Obłoków Molekularnych Oriona. I właśnie ten obszar wybrałem na cel swojego zdjęcia w czasie najzimniejszej nocy tegorocznej zimy.
Na oddalony od Ziemi o ok. 1500 lat świetlnych kompleks składa się kilka mgławic. Czerwone tło stanowią zjonizowane obłoki wodoru - to mgławica emisyjna IC434. Gaz w mgławicy został pobudzony do świecenia przez promieniowanie ultrafioletowe emitowane przez pobliski układ pięciokrotny Sigma Orionis. Co ciekawe dwa składniki tego układu - Sigma Orionis A oraz B - mają bardzo gorące powierzchnię. Ich temperatura wynosi odpowiednio 32 000 K oraz 29 600 K (w przybliżeniu 31 726°C i 29 326°C). Wypromieniowują około 35 000 oraz 30 000 razy więcej energii od naszego gwiazdy, a ich masy wynoszą odpowiednio 18 i 13,5 mas Słońca, stawiając tę parę jako jedną z najmasywniejszych znanych par podwójnych gwiazd. Jednak w tym przypadku spektakularne czerwone obłoki IC434 stanowią zaledwie tło dla mgławicy, której widok - za sprawą imponujących zdjęć kosmismicznego teleskopu Hubble'a - zna każdy miłośnik astronomii. Na samym środku kadru można dostrzec wyróżniający się na czerwonym tle ciemny kształt. To Barnard 33 znany powrzechnia pod nazwą mgławica Koński Łeb. Została odkryta w 1888 roku przez Williamina Fleminga. Jej ciemność jest spowodowana dużą ilością zawartej w niej pyłu, blokującego blask znajdującej się w tle mgławicy IC434. Muszę Wam przyznać, że takie ciemne mgławice to jeden z moich ulubionych rodzajów obiektów głębokiego nieba i będę starał się kierować swój teleskop w ich stronę możliwie często. Wiele tego typu mgławic skatalogował amerykański astronom Edward Barnard. Jak donosi Wikipedia:
Katalog Barnarda został opublikowany po raz pierwszy w Astrophysical Journal w 1919 roku pod tytułem: On the dark markings of the sky with a catalogue of 182 such objects. W późniejszym wydaniu katalogu z 1927 roku znalazło się 369 pozycji. Katalog Barnarda zawiera obiekty znajdujące się na niebie na północ od deklinacji -40,5°.
Na szczególną uwagę zasługuje również jeszcze Jednak charakterystyczna mgławica, składająca się na ten kompleks czyli NGC 2024 - Mgławica Płomień. Odkrył ją 1 stycznia 1786 roku William Herschel. Kształtem przypomina rozpalony płomyk o średnicy kątowej około 0,5° (czyli tyle ile ma Księżyc w pełni) i stąd właśnie bierze się jej nazwa. Co jest czym na zdjęciu? Opis poszczególnych obiektów znajdziecie na poniższym zdjęciu. Na samym środku (a także w powiększeniu) ciemny obłok Barnard 33 - Koński Łeb. Nieco poniżej i w lewo NGC 2024 - Mgławica Płomień. Czerwone tło to mgławica emisyjna IC434.
Podoba Ci się moje zdjęcie mgławicy Koński Łeb?
Może zawisnąć na Twojej ścianie już za kilka dni!
Drukowane na najwyższej jakości satynowym papierze o gramaturze 200g. Zaawansowana profesjonalna jakość druku gwarantuje nasycone wyraźne kolory oraz szeroką paletę barw.
Plakat jest zabezpieczony specjalnym laminatem, który znacząco podnosi walory optyczne zdjęcia oraz zwiększa trwałość wydruku.
Do wyboru plakat bez ramy lub w czarnej nowoczesnej ramie.
Cena od 139 zł. Szczegóły i zamówienia: https://photoninja.pl/sklep/z-glowa-w-gwiazdach/plakaty-astrofotografia/plakat-premium-mglawica-konski-leb/
Technikalia:
Teleskop: Refraktor William Optics RedCat 250 f/4.9 (f=250 mm) Detektor: ZWO Asi 1600 MM Pro Prowadzenie: iOptron iEQ30 Pro
Guiding: ZWO Asi 120 mini + ZWO guider scope (f=120 mm) Sterowanie: Asi Air Pro Naświetlanie: R 20 x 300s + G 20 x 300s + B 20 x 300s + H-alpha 20 x 300s Integracja i obróbka: PixInsight, Photoshop